Al jaren doe ik niet meer aan goede vernemens. Vroeger had ik er nog wel eens één of twee, maar aangezien ik het nooit kon volhouden ben ik er mee gestopt. Tegenwoordig neem ik me pas wat voor te gaan doen als ik ik ook weet dat ik ga doen. Een collega had een iets andere instelling die me wel aansprak. Elk jaar heeft hij tientallen goede voornemens. Vaak veel dezelfde als van het jaar daarvoor. En als er dan één van die voornemens uitkomt dan is het mooi meegenomen.