Gisteren was het echt verschrikkelijk koud op de brommert. Ik was er wel op gekleed, maar toch voelde ik de snijdende oostenwind onder mijn vizier doorblazen. Vooral mijn gezicht en mijn vingers hadden het zwaar. Gek genoeg heb ik op de terugweg altijd meer last van de kou, terwijl het meestal warmer is. Maandagmiddag was dat dus niet anders. Tot tranende ogen toe. Ik vond het niet leuk en was blij toen ik thuis was. Gelukkig is er voor morgen weer van die fijne sneeuw voorspelt. Daar hebben we nog niet genoeg van gehad.