Het einde van de reorganisatie is eindelijk in zicht. Exact één maand na mijn sollicitatie-gesprek werden afgelopen woensdag de mensen ingelicht die per 1 november aan de slag kunnen in een nieuwe baan. Ik werd niet gebeld en dat was geen verrassing, gezien het slecht verlopen gesprek. Er was duidelijk geen klik tussen vraag en aanbod. Het was ook niet mijn droombaan, maar toch altijd beter dan geen baan dacht ik. Het vreemde was wel dat ik ook geen afbericht kreeg. Niet netjes, dacht ik nog. Mijn baanloze status was al snel bekend en in de afgelopen twee dagen kwam er zowaar zicht op een mogelijke andere functie. Maar die is nog niet vrijgegeven en ook daar moet op gesolliciteerd worden. Geen garantie dus. Vrijdagmiddag om half zes werd ik alsnog opgebeld en werd mij de baan waar ik naar had gesolliciteerdeen aangeboden. Een kandidaat had afgehaakt en ik was nummer 2 op de lijst. Natuurlijk heb ik direct ja gezegd, ik heb geen keuze. Toch voelt het allemaal wat gemengd, want het is een behoorlijk drukke baan waar ook het nodige reizen bij hoort. Ik ben blij, maar houd mijn ogen en oren open voor wat anders.