Gisteravond vierde mijn broer zijn verjaardag. Toen ik naar huis ging sprak Edwin mij aan over nivonul. Hij las de verhalen af en toe en vroeg waarover ik morgen zou schrijven. Hij was duidelijk een fan. Ik vertelde over het sleepie dat ik onderweg was tegengekomen. Op de N9 in het donker reed een auto die een andere auto sleepte. De voorste auto had zijn knipperlichten aan. De achterste auto had helemaal geen lichten aan. Levensgevaarlijk. Maar eigenlijjk is het verhaal van de onmoeting met een lezer veel mooier.